De allereerste interventies van Aynimundo in de sloppenwijken van Lima waren van architectonische en stedenbouwkundige aard en het huidige architectuurbureau van Aynimundo (Plataforma Urbana) is nog altijd een van de drie werkgebieden van de organisatie. Het was daarom ook vanzelfsprekend om gedurende het vijftienjarig jubileum terug te kijken op de veelvoud van projecten die zijn gerealiseerd gedurende die jaren. Het idee voor een serieuze publicatie is het gevolg van een initiatief van Prof. Dr. Wiley Ludeña Urquizo van de architectuurfaculteit van de “Universidad Católica del Perú”. In het kader van een onderzoeksproject vroeg hij twee studentes de architectuurprojecten van Aynimundo te onderzoeken en te beschrijven. Zij ontdekten dat er twee zaken zijn die alle projecten kenmerken: vrijwel alle interventies hebben met opvoeding en onderwijs te doen en bij alle projecten zijn de gebruikers actief betrokken bij het ontwerp en gedurende de uitvoering. Met het werk van beide studentes wil Professor Ludeña andere architecten (en architectuurstudenten) opmerkzaam maken op de speciale aanpak en de sociale uitgangspunten daarvan.

Het boek, ten doop gehouden gedurende de viering van het 15 jarig jubileum van Aynimundo, heeft als titel: "Costruyendo Ciudad – la dimension humana" en is een bewerking van het werk van beide studentes. Het gaat in op de aspecten die voorwaardenscheppend zijn voor een humane stedenbouw en architectuur welke door de bewoners zelf aangestuurd, gebouwd en beheerd kan worden.

In het eerste deel van het boek worden zeven projecten aan de lezer voorgesteld, projecten die verhalen over de geschiedenis van Aynimundo en tegelijkertijd representatief zijn voor het brede scala aan projecten welke gedurende de afgelopen 15 jaar zijn verwezenlijkt. In het tweede deel worden de architectonische en technische uitgangspunten toegelicht. Met schetsen, bouwplannen en foto's is zo een veelzijdig document ontstaan, een soort van handboek. Ook wordt duidelijk dat Aynimundo vanuit drie heldere principes werkt. Duurzaam bouwen, participatie en scholing van gebruikers/bouwers en de ontwikkeling van een bij Lima passende architectuur. Er wordt uitgebreid ingegaan op het feit dat het grootste deel van de metropool Lima op informele en ongeorganiseerde wijze is ontstaan en nog altijd zo doorgroeit. Dit proces heeft als gevolg dat de stad onleefbaar dreigt te worden en zelf een gevaar vormt voor haar bewoners omdat aan minimale technische voorwaarden nauwelijks wordt voldaan, wetend dat Lima een woestijnstad is waar het nooit regent, met een zeer hoog risico voor aardbevingen. In schoolgebouwen is de leefbaarheid vaak ver te zoeken en ontbreekt de gezonde en uitdagende leeromgeving waar kinderen in kunnen gedijen. Het boek roept architecten, ingenieurs en andere specialisten op om bewoners bij te staan en om met hen gezamenlijk aan een leefbare stad te werken.

Enkele kenmerken van de door Aynimundo gepropageerde architectuur:

• Cirkelvormige buitenruimten, als kleine amfitheaters, die uitnodigen tot spel. De kinderen worden als vanzelf op elkaar betrokken en de heldere overzichtelijke ruime biedt een gevoel van geborgenheid en veiligheid.

• Klaslokalen zijn meerhoekig en worden geschakeld als in een bijenraad. Elke groep heeft haar eigen overzichtelijke en veilige ruimte welke tegelijkertijd op elkaar betrokken zijn.

• Een atelier voor kunstonderwijs met een halfronde open glasgevel. Men kan van buiten zien wat voorgaat en waaraan er gewerkt wordt. Het lokaal zelf nodigt uit tot creativiteit.

• Geïsoleerde en geventileerde dakconstructies om extreme zomerhitte en de vochtige winterkilte uit de onderwijsruimten weg te houden en waardoor een afgewogen continue ventilatie plaatsheeft zonder dat er tocht of hinder ontstaat. Dit als antwoord op het toch wel heel bijzondere klimaat in Lima en de daarmee samenhangende slechte gewoonte om van ventilatie af te zien. Dit in combinatie met op eenvoudige wijze goed geïsoleerde vloeren waardoor optrekkend vocht en kilte geweerd wordt.

• Ergonomisch verantwoord schoolmeubilair.

• Veel gebruik van duurzaam geproduceerd hout om zowel klimaattechnische als om esthetische redenen.

• Introduceren van “schoonheid” in een toch wel heel grijze en vaak lelijke stad.